Met een boekje vol algen, kelp en wier biedt Miek Zwamborn weerstand aan de overwegend dystopische teneur in de Nederlandse klimaatliteratuur.

Klimaatliteratuur kan meer vormen aannemen dan alleen woorden. Over de rol van beeld in ‘Hoe ik een bos begon in mijn badkamer’.

Door de tweeledige thematiek die Maartje Smits in haar poëzie aansnijdt, is haar werk uitermate geschikt om de verhoudingen tussen gender en klimaat te onderzoeken.

In Eva Meijers succesvolle roman ‘Het vogelhuis’ wordt een aanzet gegeven tot het kantelen van het antropocentrische wereldbeeld door van vogels volwaardige romanpersonages te maken.

In het boek ‘De ommelanden’ wordt de verhouding van stad tot platteland en daarmee van mens tot natuur bevraagd en op losse schroeven gezet.

Hoe praat de mens over zichzelf in relatie tot de natuur? In ‘Pels’, het debuut van Jeroen Siebelink, komt Theun voor de keuze tussen zijn familie en zijn idealen te staan.