klimaatliteratuur

Een zilte blauwdruk: laat het wier de weg wijzen
Met een boekje vol algen, kelp en wier biedt Miek Zwamborn weerstand aan de overwegend dystopische teneur in de Nederlandse klimaatliteratuur.
Read more
Meer dan woorden
Klimaatliteratuur kan meer vormen aannemen dan alleen woorden. Over de rol van beeld in ‘Hoe ik een bos begon in mijn badkamer’.
Read more
‘Één varen mag geen varen heten’
Door de tweeledige thematiek die Maartje Smits in haar poëzie aansnijdt, is haar werk uitermate geschikt om de verhoudingen tussen gender en klimaat te onderzoeken.
Read more
‘Mensen en andere dieren’ in Eva Meijers ‘Het vogelhuis’
In Eva Meijers succesvolle roman ‘Het vogelhuis’ wordt een aanzet gegeven tot het kantelen van het antropocentrische wereldbeeld door van vogels volwaardige romanpersonages te maken.
Read more
De dorre kloof tussen stad en platteland
In het boek ‘De ommelanden’ wordt de verhouding van stad tot platteland en daarmee van mens tot natuur bevraagd en op losse schroeven gezet.
Read more
Dieren door de bril van de mens
Hoe praat de mens over zichzelf in relatie tot de natuur? In ‘Pels’, het debuut van Jeroen Siebelink, komt Theun voor de keuze tussen zijn familie en zijn idealen te staan.
Read more