In ‘De Wateraap’ van Mariken Heitman leidt een zoektocht naar identiteit terug naar het moment waarop de mens voor het eerst mens werd. De roman leest als een kritiek op tegenstellingen, zowel tussen man en vrouw als tussen mens en dier.  

Door de tweeledige thematiek die Maartje Smits in haar poëzie aansnijdt, is haar werk uitermate geschikt om de verhoudingen tussen gender en klimaat te onderzoeken.