Met een boekje vol algen, kelp en wier biedt Miek Zwamborn weerstand aan de overwegend dystopische teneur in de Nederlandse klimaatliteratuur.

Klimaatliteratuur kan meer vormen aannemen dan alleen woorden. Over de rol van beeld in ‘Hoe ik een bos begon in mijn badkamer’.

Door de tweeledige thematiek die Maartje Smits in haar poëzie aansnijdt, is haar werk uitermate geschikt om de verhoudingen tussen gender en klimaat te onderzoeken.

Alles is vergaan, behalve Almere. Dystopischer kan niet, toch? Dit artikel toont hoe dystopie en utopie met elkaar verbonden zijn en wordt er gezocht naar de betekenis van de mysterieuze mist in Renate Dorresteins ‘Weerwater’.

In het boek ‘De ommelanden’ wordt de verhouding van stad tot platteland en daarmee van mens tot natuur bevraagd en op losse schroeven gezet.