Met een boekje vol algen, kelp en wier biedt Miek Zwamborn weerstand aan de overwegend dystopische teneur in de Nederlandse klimaatliteratuur.

Als mens zijn we geneigd vooral op de korte termijn te denken. Jan Terlouws ‘Kop uit ’t zand’ illustreert waarom de knop om moet gaan naar het langetermijndenken, voordat het te laat is.

Alles is vergaan, behalve Almere. Dystopischer kan niet, toch? Dit artikel toont hoe dystopie en utopie met elkaar verbonden zijn en wordt er gezocht naar de betekenis van de mysterieuze mist in Renate Dorresteins ‘Weerwater’.